Ik ben er toch blij mee!
"Ik moet eerlijk zeggen dat ik het eerst niet zo nodig vond, persoonsalarmering. Met drie keer per dag thuiszorg voor mijn medicijnen vinden ze me echt wel als ik val. Maar mijn dochters Monique en Esther wilden het heel graag. Sinds mijn man vijf jaar geleden overleed, woon ik alleen. Mijn huis heeft een heel steile trap. De laatste jaren ben ik een paar keer gevallen en soms kwam ik zelfs in het ziekenhuis terecht. Ook afgelopen januari viel ik weer van de trap en brak ik mijn enkel. Toen mijn dochter Monique mij die dag belde en ik de telefoon niet opnam, reed ze ongerust naar mijn huis en vond me liggend op de grond. Mijn enkel was gebroken en moest in het gips. Ook had ik een flinke bult op mijn hoofd. Ik zat een tijdje in een revalidatiecentrum en nog steeds kan ik mijn enkel niet goed gebruiken."