"Mijn revalidatie is goed geslaagd"
Voorkomen is beter dan genezen
Met artrose kun je best goed leven. Als je de juiste dingen doet, blijf je mobiel en heb je niet te veel last. “Mijn artrose begon toen ik een jaar of 60 was. Ik had het erover met een vriend. Hij is fysiotherapeut. Hij legde me uit wat ik kon doen om zo min mogelijk last te krijgen. Daardoor heb ik heel lang mijn dagelijkse dingen gewoon kunnen doen.”
De keuze voor een operatie is heel persoonlijk. En gaat natuurlijk in overleg met een dokter. “Na een tijdje werd de pijn toch erger. Daarom ben ik met mijn huisarts gaan praten. Ik heb nog best wat jaren te gaan. Tenminste, dat hoop ik! Dus koos ik toch maar voor een operatie. Ik vond het heel spannend. Als het niet nodig was, dan liever niet, maar ja…”
Ontslagen, en dan?
In het ziekenhuis hoef je je over weinig zorgen te maken. “Ik was erg blij met de verpleging en de artsen. Die waren zo attent en zorgzaam”, vertelt Kees. Maar vanaf de dag dat je uit het ziekenhuis wordt ontslagen, moet je weer voor jezelf zorgen. Kan dat thuis? Of ga je ergens anders heen?
Kees koos voor een zorghotel. “Nadat mijn vrouw was overleden, heb ik mij ooit ingeschreven bij een zorghotel. Ik dacht: als er eens iets is, dan weet ik dat ik goed terecht kom. Maar ik kwam erachter dat ik helemaal niet naar dat zorghotel toe kon. Mijn verzekering had het contract opgezegd, zonder dat ik dat wist. Gelukkig vond ik samen met een ledenadviseur snel een ander zorghotel. Alle kosten werden wel gedekt door mijn zorgverzekering.”
Thuis komen
Kees bleef vier weken in het zorghotel, voordat hij naar huis ging. “Natuurlijk kun je niet voor altijd in een zorghotel blijven. Voor thuis moest ik ook een aantal dingen regelen. Ik kon zelf al wel weer wat doen, zoals een kopje thee zetten of water pakken. Bij andere dingen hebben mijn buren me enorm geholpen. Steeds meer van ons worden een jaartje ouder. We zijn daarom een paar jaar geleden samen een project in de wijk gestart. Daarin helpen we elkaar, als we dat even nodig hebben. Denk aan koken, de was of de boodschappen. Heel fijn dat dat zo kan!”
Trots
“Verder had ik een rollator nodig. En in de eerste weken kreeg ik ook thuiszorg en kwam een fysio aan huis. Daar hielp de ledenadviseur me bij. Samen met haar heb ik ook gekeken of ik dingen in huis moest aanpassen. Weet je: het is zo fijn als iemand het overzicht heeft. Dat geeft zoveel rust, op het moment dat je zelf juist best onzeker bent.”
“Natuurlijk moest ik ook veel zelf doen. Bijvoorbeeld iedere mijn oefeningen. Dat was soms moeilijk. Maar ik ben heel blij met het resultaat. Ik kan zeggen dat de revalidatie goed is geslaagd. Daarom ben ik best trots op mezelf. Met een beetje hulp heb ik het toch maar mooi geregeld.”
