Susanne Abrahams (47) over mantelzorgen
Ook met de jongens bezig
Ook met de jongens bezig‘Als ik bezoek heb, hoor ik vaak: "Je bent met mij in gesprek maar je bent ook met de jongens boven bezig." Mijn zonen Milan (17) en Tristan (10) hebben allebei ADHD en ODD. Binnen een paar seconden kunnen hun emoties van nul naar honderd schieten. Ze beginnen te schreeuwen of het wordt fysiek.'
Brandjes blussen
'Omdat ik ze niet hoef te wassen en aankleden, wordt het door buitenstaanders vaak niet gezien als mantelzorg – wat het extra zwaar maakt. Maar ik ben continu brandjes aan het blussen en dingen aan het regelen. Het zijn geweldige jongens, en het feit dat ze anders zijn, vind ik ook heel leuk. Maar ik ben van origine geen thuisblijfmoeder, terwijl ik dat nu wel al jaren ben.'
Knaagt als ik voor mezelf kies
'In mijn boosheid kan ik ze weleens dingen verwijten als: "Ik zou mijn baan nog hebben zonder jullie". Maar daar voel ik me dan vreselijk schuldig over. Ook als ik ‘s avonds ga zingen in een van mijn bands, en Tristan opmerkt: "Ga je nu alweer weg. Je bent altijd weg!", voel ik me schuldig. Ik weet dat ik er de hele dag voor ze ben, maar toch knaagt het als ik voor mezelf kies.
Meestal spreek ik me gewoon uit naar de jongens: "Wat ik daarnet zei bedoelde ik niet zo." Meestal leg ik me er gelukkig bij neer, ik ben ook maar gewoon een mens.’
