Oma en kleindochter in gesprek over het leven

Marina en Ilse gaan graag de diepte in

Marina en haar kleindochter Ilse zitten aan de keukentafel met een pot thee in Marina’s huis in Groningen. Ze zien elkaar regelmatig en praten graag met elkaar. Niet alleen over ditjes en datjes, maar ook over serieuze zaken. Zoals hoe je omgaat met tegenslagen of dingen die anders lopen dan je van tevoren dacht. 

Ilse: “Oma, jouw leven is anders gelopen dan je had verwacht. Na 40 jaar huwelijk ben je gescheiden. Dat moet niet makkelijk zijn geweest.”

Marina: “Nee, dat was het zeker niet. Toen ik jouw leeftijd had, was mijn hele leven al uitgestippeld. Je ging trouwen, kreeg kinderen en dacht dat je altijd bij elkaar zou blijven. Ik was ontzettend naïef. Uiteindelijk heb ik er na 40 jaar huwelijk een punt achter gezet. Er waren al jarenlang veel spanningen en het ging gewoon niet meer. Ik wilde al langer scheiden, maar de kinderen waren nog jong. Dat kon ik ze niet aandoen. Het waren geen gelukkige tijden. Ook na de scheiding was het erg moeilijk. Ik ging door een rouwproces en dacht: is dit het nou? Er gebeuren helaas in ieders leven nare dingen. Hoe gelukkig je bent hangt niet alleen af van wat je overkomt, maar ook hoe je ermee omgaat.” 

Ilse: “Ben ik het mee eens. Persoonlijk heb ik nog geen heel heftige situaties meegemaakt, maar er zijn wel erge dingen in mijn omgeving gebeurd; vrienden van wie de moeder jong overleden is, een jongen op mijn middelbare school had kanker en een kennis pleegde zelfmoord. En ik heb zelf ook erg getobd over wat ik met mijn leven moest. Ik wilde altijd dierenarts worden, maar kwam er in het tweede jaar van mijn studie achter dat het toch niet bij me paste. Ik vond het toen lastig om de knoop door te hakken en ermee te stoppen. Ik ben nu blij dat ik het heb gedaan en doe een leuke nieuwe studie: cultuurwetenschappen.”

Marina: “Ik ben af en toe jaloers op hoeveel kansen jonge mensen tegenwoordig hebben. In mijn tijd was dat anders. Als je pech had, moest je dat maar accepteren. Ik heb dat uiteindelijk niet gedaan.”

Ilse: “Ik dus ook niet. Ik ben een andere richting opgegaan en heb nu een nieuwe studie én een nieuwe vriend.”

Marina: “Ik ook. Had ik nooit gedacht. Ik was al 20 jaar alleen toen ik Harry ontmoette tijdens een dagje weg met ouderenbond Anbo. Harry was mij nog helemaal niet opgevallen. Maar na een praatje vroeg hij in de bus terug om mijn telefoonnummer, en of ik een keer een kopje koffie wilde drinken met hem. Ik dacht: wat leuk, een man die nog aandacht voor mij heeft. Nu is hij alweer twee jaar mijn vriend. En we zijn nog steeds verliefd. En jij?”

Ilse: “Ik ook. Maar het leven is zeker niet altijd mooi. Ik weet dat er tegenslagen komen, maar het is niet zo dat ik ga zitten wachten tot die komen.”

Marina: “Hoeft ook niet. Ze komen vanzelf. Dus ik ga me daar niet al zorgen over maken. Ik ben niet bang om ziek te worden. Ik leef in het hier en nu. Als ik kanker of een hersenbloeding zou krijgen, wat op mijn leeftijd kan, wil ik niet dat ze er nog iets aan doen. Het lijkt tegenwoordig bijna alsof je niet meer dood mag gaan. De artsen houden ons koste wat kost in leven. Het ergste wat me kan overkomen is als ik een van mijn kinderen of kleinkinderen zou verliezen. Dan weet ik niet hoe ik daarmee om zou gaan.”

Ilse: “Ik laat me ook niet door angst leiden. Mijn vriend woont in Dublin, dus ik vlieg heen en weer. Ik probeer niet te veel na te denken over wat er allemaal kan gebeuren. Dan ga je uit angst je leven aanpassen. Er kan altijd wat gebeuren.”

Contact

Zoek jij iemand om je verhaal mee te delen? Of wil je graag meer contact met andere mensen? De ledenadviseur bekijkt graag samen met jou welke mogelijkheden er in de buurt zijn om andere mensen te ontmoeten of om je verhaal mee te delen. Je bereikt de ledenadviseur via 088 - 383 20 00.