Hoe kom je een periode van rouwen door? Loïs (36) verloor anderhalf jaar geleden haar 3-jarige zoontje Thomas en vertelt hoe zij deze periode van rouw beleeft.
Het rouwproces van Loïs
De stilte in huis was oorverdovend. Het gemis van zijn lach, zijn stem en zijn kleine voetstappen die door het huis renden. Haar zoontje Thomas is en blijft voor altijd een onmisbaar deel in haar leven, waar ze elk moment van de dag aan denkt. Ze bekijkt dagelijks foto’s van hem en leest de verhaaltjes die hij zo leuk vond. En zijn kamer is nog steeds hoe deze altijd was.
Het leven van anderen gaat door, terwijl het voor Loïs voelt alsof haar leven stilstaat. "Er waren dagen dat ik dacht dat ik sterker werd, maar dan kon een simpele herinnering me weer volledig onderuit halen", vertelt ze. Loïs heeft geleerd dat het belangrijk om te rouwen op een manier, die goed voelt voor jezelf. Bij rouwen om een verlies is er geen goed of fout. "Dat eerste jaar zonder hem was verschrikkelijk moeilijk. Je moet erdoorheen en er is geen uitweg. Het is wel belangrijk om alles op je eigen tempo te doen."
Steun bij rouw
De steun van haar familie en vrienden was van onschatbare waarde. In het begin wist ze niet hoe ze haar verdriet met hen moest delen, omdat ze niemand wilde belasten. "Al snel besefte ik dat er heel veel mensen voor mij klaarstonden en mij wilden helpen waar mogelijk. Het voelt voor mij ook als een uitlaatklep om erover te praten. Hoe moeilijk dit ook is." Het gaf haar de ruimte om haar verdriet te voelen zonder constant het gevoel te hebben dat ze zich sterk moet houden.
Iedereen gaat op op een eigen manier om met verlies. Het is belangrijk om deze gedachte in het achterhoofd te houden. Rouwcoach en ledenadviseur Greetje vertelt: "Ook de familie waar je steun van krijgt mist een kleinzoon, broertje of neefje. Zij gaan op een eigen manier met dit verlies om. Maar ook je partner kan op een heel eigen manier met dit verlies omgaan en iets heel anders nodig hebben dan jij. Dus gevoelens blijven delen en elkaar respecteren, kan voorkomen dat je elkaar kwijtraakt in dit proces."
Balans tussen rouwen en leven
"Een van de moeilijkste aspecten van het rouwen was het balanceren tussen het koesteren van herinneringen aan Thomas en het vinden van een manier om door te gaan met mijn leven. Ik wilde zijn herinnering levend houden zonder te verdrinken in mijn verdriet.
Het is nu anderhalf jaar later en het leven is langzaam weer op gang gekomen. Ik heb geleerd dat het oké is om verdrietig te zijn en dat het rouwproces nooit helemaal verdwijnt. Het wordt een deel van wie je bent. Thomas zal altijd een deel van mijn leven blijven, en zijn herinnering geeft me de kracht om door te gaan."
Loïs heeft haar werk weer opgepakt en is voorzichtig begonnen met het maken van nieuwe plannen voor de toekomst. "Het gemis blijft, maar ik heb geleerd om met mijn verdriet te leven en momenten van vreugde toe te laten. Rouwen is een langdurig en moeilijk proces. Maar ik weet dat ik de kracht heb om door te gaan, en dat Thomas altijd bij me zal zijn, in mijn hart."
