De contacthond als steun bij een verpleeghuisopname

Ervaringen van lid Dieuwke Brücher bij de verhuizing van haar man
Vandaag is de dag waar ik als een berg tegenop heb gezien. Al weken ben ik er in gedachten mee bezig geweest. Fred, mijn man, moet vandaag vanwege dementie naar het verpleeghuis. Plaatsing met Rechtelijke Machtiging ook nog!

Ja ik weet, het is nodig. Ik doe ’s nachts geen oog meer dicht. Fred gaat niet naar bed, maar komt voortdurend in de slaapkamer buurten en ‘gezellig’ babbelen. En hij heeft midden in de nacht eitjes gekookt en die vergeten. Hij ging voor de verandering deze keer wel naar bed, met als gevolg dat de eitjes tegen het plafond zijn gevlogen. Dat had grote rookontwikkeling en een afgaand brandalarm tot gevolg. De theorie is: als hij dat één keer doet, doet hij het ook een tweede keer. Kortom, het wordt gevaarlijk en Fred moet opgenomen worden.

Zelf vindt Fred dit absoluut niet nodig. Het gaat allemaal prima! Tegen de casemanager, de psychiater en de rechter geeft hij duidelijk aan dat hij absoluut niet aan een opname zal meewerken.

Advies van de ledenadviseur

In eerste instantie zegt de casemanager dat ik Fred zelf moet wegbrengen naar het verpleeghuis, maar ik zie dat niet zitten. Dat is alsof ik hem na 42 jaar samen als oud vuil aan de kant zet. Ik besluit met de ledenadviseur van de Ledenvereniging te bellen. Ik ben tenslotte niet de eerste die zoiets meemaakt. Ik krijg Inge Terwindt aan de lijn, die geduldig naar mijn verhaal luistert en een paar vragen stelt. Dan stelt ze voor te kijken wat we met een contacthond kunnen doen. Eerst zal ze op bezoek komen om te zien hoe Fred op de hond reageert en aan de hand daarvan kunnen we verdere plannen maken.

Eén en al aandacht

Het bezoek komt een paar dagen voor de rechtszitting die de RM (Rechtelijke Machtiging) moet bekrachtigen. Ik ben in deze dagen behoorlijk gespannen en merk aan Fred dat hij deze spanning voelt. Maar als Inge met de contacthond Tim verschijnt, is Fred één en al aandacht. Hij wordt er heel rustig van. Hij vertelt Inge over zijn probleem met z’n twee huizen (één op Texel en één in Amsterdam) die exact gelijk zijn en waar hij niets van snapt. Dat verhaal doet hij anders alleen aan mij! En opmerkelijk, in de middag als Inge en Tim allang zijn vertrokken, weet hij nog dat Tim is geweest! “Dat was leuk”, zegt Fred.

In een telefoongesprek na afloop van het bezoek, spreken Inge en ik af, dat zij en Tim op de dag van de opname een uurtje voor vertrek zullen komen. En wanneer we in het verpleeghuis aankomen, zal zij er weer zijn met Tim. Zo wordt de overgang misschien wat makkelijker.

Niet zelf brengen

Op dat moment weet ik nog steeds niet hoe ik Fred in het verpleeghuis moet krijgen. Een vriendin van ons heeft aangeboden mee te gaan, maar ook voor leuke dingen is Fred nauwelijks te verleiden mee te gaan, laat staan dat hij meegaat naar het verpleeghuis.

Op aanraden van Inge bel ik met de verpleeghuisconsulente om te vertellen dat er met de opname een contacthond mee komt. Als ik vertel hoe wij ons de opname voorstellen, eerst een rustig kopje koffie in het café en vervolgens de intake, zegt de consulente: ’maar u mag uw man niet zelf brengen! Het is een RM! Dat gaat met een ambulance!’ Er valt een last van mij af.

Vrolijk als vanouds

Om een lang verhaal kort te maken, op de dag van vertrek komen Inge en de hond. Inge en ik hebben afgesproken dat ik Fred, pas als zij er zijn, zal vertellen dat hij vandaag naar het verpleeghuis gaat. Fred is weer helemaal in beslag genomen door Tim. Als ik hem vertel over het verpleeghuis draait hij zich met een ruk naar mij toe en zegt: ‘daar ga ik niet aan meewerken’. Vervolgens keert hij zich van mij af en heeft hij uitsluitend nog aandacht voor de hond.

Als de ambulance komt en de verpleger vraagt: “Welke jas gaan we aandoen vandaag?” laat Fred zich met enige nieuwsgierigheid naar de ambulance brengen. Gezeten in de auto, neemt hij hartroerend afscheid van Tim (mij ziet hij nauwelijks staan). En dan gaan we ieder met eigen vervoer naar het verpleeghuis. Als ik met onze buurvrouw (je moet niet zelf rijden) in het verpleeghuis arriveer, zit Fred al bij de intake met Inge en Tim. Hij begroet mij vrolijk als vanouds, alsof er geen moeilijkheid was bij het afscheid van huis.

Rechtelijke Machtiging voorkomen

Tim heeft bij de opname echt een hoofdrol gespeeld. Nu ik dit heb meegemaakt, denk ik dat de contacthond wellicht nog een grote rol zou kunnen spelen in de voorbereiding van een verpleeghuisopname. Misschien zou je daarmee de bereidheid om naar een verpleeghuis te gaan kunnen vergroten en een RM kunnen voorkomen.

Vraag zelf een huisbezoek (met contacthond) aan 

Maak een afspraak of bel 088 - 383 20 00

Chatten


Chat met onze
ledenadviseur

Chat offline


Mail met onze
ledenadviseur