Hoe verdeel je de aandacht tussen je kinderen?

"Ook mijn dochters hebben aandacht nodig"

‘Het is gewoon een energiek en enthousiast jongetje’, zei een vriendin. ‘Ach, hij groeit er wel overheen’, riep een andere vriendin. Het waren bemoedigende woorden waar ik me aan vastklampte. Toch wist ik ergens wel dat er iets aan de hand was met Jos. Hij kon niet stilzitten, liet speelgoed slingeren, en kon zich nergens op concentreren. Als hij begon met een puzzel, vloog er een minuut later alweer een speelgoedauto door het huis. In de klas was hij ook een stuiterbal. Hij kon niet op zijn beurt wachten en had vaak ruzie met vriendjes. De vele driftbuiten vond ik nog het moeilijkst. Jos stond dan keihard te krijsen, smeet met legoblokjes of wilde niet eten. Hij worstelde er zelf ook mee. ‘Mama, het is altijd zo druk in mijn hoofd’, zei hij een keer verdrietig tegen mij. Ik ga het niet mooier maken dan het is: in slechte periodes ging alle aandacht naar Jos. Terwijl ik ook twee dochters heb die aandacht nodig hadden. Emotioneel schoot ik gewoon tekort. Ik kon er simpelweg niet meer bij hebben. De slapeloze nachten die ik had door het gepieker, hielpen ook niet mee.

Emoties

Mijn jongste dochter Ilse (7) maakte zichzelf onzichtbaar. Ze smeerde haar eigen boterhammen, ruimde op en hield zich op de achtergrond. Allemaal om ons te ontlasten. Ook bleef ze altijd lief voor Jos, wat ik best knap vind. Mijn oudste dochter Rianne (12) had een tegenovergestelde reactie: ze was boos op Jos die alle ruimte innam, en boos op ons. Wij waren de ouders dus wij moesten het oplossen, vond ze. Maar wij wisten het ook niet. Rianne richtte haar woede vooral op mijn man, die zich volledig op Jos had gestort. Ik zie haar nog in de woonkamer staan: ‘Pap, jouw leven draait alleen om Jos, Jos en nog eens Jos. Hoe wij ons voelen interesseert je niet.’

ADHD was een opluchting

Ik heb altijd geprobeerd de aandacht te verdelen, al lukte dat niet altijd. Als mijn dochters uit school kwamen stond de thee op tafel. En als Jos op zaterdag naar voetbal was, ging ik met mijn andere kinderen op pad. Dan gingen we naar de speeltuin en een lekker broodje eten in de stad. Op die momenten probeerde ik er helemaal voor hen te zijn. Dat deed mijn dochters goed. Ik zag het in hun ogen, die begonnen weer te stralen. Ook ik knapte ervan op. Het haalde me eventjes uit de drukte thuis. Inmiddels gaat het beter. De diagnose ADHD was een opluchting. We weten nu hoe we met Jos moeten omgaan. Zo zorgen we voor structuur en bereiden we hem voor op wat komen gaat. Dat helpt, het verdelen van de aandacht tussen mijn kinderen is nu makkelijker. Wel hebben we moeder-dochterdagen en vader-dochterdagen in het leven geroepen. Op deze dagen gaan mijn man en ik met een van onze kinderen een uitstapje maken. Die volledige aandacht voor één kind is fijn en waardevol. Het heeft de band met onze kinderen sterker gemaakt.’

Tips van de orthopedagoog

Wees duidelijk
Soms kun je één kind even wat minder aandacht geven, omdat je andere kind door een moeilijke fase gaat of chronisch ziek is. Leg dat rustig uit: ‘Ik ben nu even bezig, maar ik zal zo naar je luisteren.’ Of ‘Volgend weekend gaan wij samen iets leuks doen.’ Houd je aan deze afspraken. En maak het bij jonge kinderen zichtbaar, door bijvoorbeeld een stickertje te plakken op een kalender. Door duidelijk te zijn voorkom je bovendien dat je kind gaat zeuren.

Wees aanwezig
Probeer tijdens de tijd die je hebt met één kind, er volledig te zijn. Aandacht geven gaat om aanwezig zijn. Echt aanwezig zijn. Leg je telefoon weg, stop met piekeren en wees er helemaal voor je kind. Luister naar wat hem of haar bezighoudt, en verplaats je in je kinds belevingswereld.

Aandachtsrituelen
Zorg dat er dagelijks momenten zijn waarop je er helemaal voor één
kind bent. Kook een vaste dag in de week samen met een van je kinderen; ga voor het slapen
eventjes bij ieder kind afzonderlijk op bed zitten; en maak een-op-eenuitstapjes. Zo zorg je ervoor dat ieder kind zich gezien en gehoord voelt.

Maak je kind deelgenoot
Laat je kind op een speelse, eenvoudige manier helpen bij het zorgen voor je andere kind. En zorg voor leuke broer zusmomenten. Zo voorkom je dat hij of zij zijn broer of zus gaat zien als last.

Heb je vragen over opgroeien of opvoeding?

Neem dan contact op met het Centrum Jeugd en Gezin bij jou in de buurt.