Mariel was om gezondheidsredenen genoodzaakt om medicijnen te nemen waardoor zij vervroegd in de overgang kwam. De eerste klachten die zij kreeg waren opvliegers, maar al snel merkte ze ook dat ze niet meer zichzelf was. “Ik was zó niet Mariel", zegt zij. “Ik heb gekscherend gezegd: geef me een bezemsteel, een kat en zet me maar een puntmuts op. Ik was écht een heks. Voor mijn vrienden viel het wel mee, maar voor mijn partner was het echt niet tof. Ik schaamde me er ook voor. Voor wie ik was, wat ik deed en wat ik voelde.”
Ze probeerde in eerste instantie niet met haar omgeving te delen dat ze in de overgang was, maar gelukkig vond ze steun bij haar beste vriendin. In de video vertelt deze vriendin hoe zeer zij met Mariel te doen had. “Ik vond het heel rot voor je en voelde me machteloos”, vertelt zij. “Je verdiende juist dat het beter met je zou gaan. Ik kon er alleen maar voor je zijn en naar je luisteren.”
Onvervulde kinderwens
Mariel ervaart het als een groot gemis dat ze nooit eigen kinderen kan krijgen. De zwangerschappen van haar vriendin van dichtbij meemaken vond ze confronterend. Ook al gunt ze haar alle geluk van de wereld. De vriendinnen bespreken voor de camera hoe ze met het gespreksonderwerp ‘kinderen’ omgaan en hoe zij rekening houden met elkaars behoeften en gevoelens.
“Mensen zijn snel geneigd om de voordelen van geen kinderen hebben te benadrukken", ondervindt Mariel. “Bijvoorbeeld dat ik niet vroeg mijn bed uit hoef, terwijl ik maar wat graag 's ochtends die trippelende kindervoetjes zou willen horen. Het helpt veel meer als mensen durven zien wat je moet missen.” Haar vriendin geeft haar wel die steun die ze zo hard nodig heeft. Andersom kan ze haar vriendin ook goede adviezen geven. “Juist omdat ik geen eigen kinderen heb, kan ik van een afstandje naar haar problemen kijken.”
Bekijk hier het hele gesprek:
Deze video is tot stand gekomen door onze samenwerking met Care for Women en zorgverzekeraar Zilveren Kruis.
