Henk: “De eerste keren dat me wat opviel aan Joety was als ze thuiskwam na haar werk. Dan vroeg ik haar soms welke route ze naar huis was gereden, via Oldebroek of Elburg. Dan wist ze dat niet. Ik zei een keer tegen Joety’s kinderen: jullie moeder weet soms niet hoe ze is thuisgekomen.” Joety:“Ik weet dat niet meer.”
Druk in haar hoofd
Henk: “We dachten dat het kwam doordat ze druk was in haar hoofd, vanwege haar werk. Joety had een drukke baan als lerares in Dronten, op een basisschool met veel immigrantenkinderen. Verder merkte ik weinig. In de weekenden was alles normaal, dan deed ze haar ronde door het huis om alles schoon te maken. Maar bezorgd was ik wel. Ik denk nu: misschien had ik eerder iets moeten doen of zeggen. Alleen, ze had die kinderen. Die konden geen millimeter Nederlands en toch had
ze die na drie weken zover dat ze met een hand omhoog stil zaten en al een paar woorden spraken. Ze was zo goed in haar werk. Als ik had gezegd dat ze niet meer kon rijden, kon ze niet meer naar school, en had ik het gevoel dat ik haar dat afpakte.”
"Als je twijfelt, bel de dokter. Hoe eerder hoe beter"
Een oefening
“Op een dag zei Joety zelf tegen me: ‘Henk, ik heb aldoor het gevoel dat ik dingen kwijt ben.’ Spullen waarvan ze niet meer wist waar ze die had gelaten, vergeetachtigheid. ‘Nou, dan gaan we toch een keer samen naar de huisarts’, zei ik. Daar kreeg ze een oefening. De arts zei: ‘Joety, ik zeg
nu een zin, probeer die te onthouden. Over vijf minuten vraag ik je wat de zin was.’ ‘De aap valt uit de boom’, was de zin. Die kon ze zich vijf minuten later niet meer herinneren.” Joety: “Dementie.” Henk: “Ja. Er kwam nog meer onderzoek, maar dat bleek het te zijn. Dementie. Zes jaar geleden. Nu rijd ik haar overal naartoe.” Joety: “Vind ik niet erg.”
Nog altijd dezelfde
Henk: “Ze is altijd dezelfde vrolijke Joety gebleven. Sommige mensen met dementie gaan vloeken en schelden, dat hebben we een keer gezien in een verzorgingstehuis. Joety niet. Ik zit wel eens te mopperen, dan komt ze naar me toe en slaat een arm om mijn nek. ‘Ben je ergens boos over
ofzo?’ vraagt ze dan. En dan gaat dat ook wel weer over. Ik zou tegen anderen zeggen: als je
twijfelt, ga naar de dokter. Er zijn namelijk ook remmingsmedicijnen, die hebben echt geholpen bij Joety. Hoe eerder je erbij bent, hoe beter.”
